การเสริมกำลังคือการปฏิบัติโดยจงใจเพิ่มปริมาณสารอาหารรองตั้งแต่หนึ่งชนิดขึ้นไป (เช่น วิตามินและแร่ธาตุ) ในอาหารหรือเครื่องปรุงรส เพื่อปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของแหล่งอาหาร และให้ประโยชน์ด้านสาธารณสุขโดยมีความเสี่ยงต่อสุขภาพน้อยที่สุด นอกจากการเพิ่มปริมาณสารอาหารของอาหารหลักแล้ว การเติมสารอาหารรองสามารถช่วยฟื้นฟูปริมาณสารอาหารรองที่สูญเสียไประหว่างการแปรรูปได้
การเสริมกำลังเป็นการแทรกแซงที่มีหลักฐานเชิงประจักษ์ ซึ่งมีส่วนช่วยในการป้องกัน ลด และควบคุมการขาดสารอาหารรอง สามารถใช้เพื่อแก้ไขการขาดสารอาหารรองที่แสดงให้เห็นในประชากรทั่วไป (การเสริมอาหารจำนวนมากหรือขนาดใหญ่) หรือในกลุ่มประชากรเฉพาะ (การเสริมอาหารแบบกำหนดเป้าหมาย) เช่น เด็ก สตรีมีครรภ์ และผู้รับผลประโยชน์จากโครงการคุ้มครองทางสังคม เมื่อไม่ได้เติมวิตามินและแร่ธาตุลงในอาหารระหว่างกระบวนการผลิตแต่ก่อนบริโภคที่บ้านหรือที่โรงเรียนหรือสถานดูแลเด็ก จะเรียกว่าการเสริมอาหาร ณ จุดใช้งาน
นอกเหนือจากการขาดสารอาหารระดับจุลภาคแล้ว นโยบายและแผนการดำเนินงานเพื่อการเสริมอาหารเสริมยังต้องพิจารณาถึงความสอดคล้องกับนโยบายในการลดโรคไม่ติดต่อที่เกี่ยวข้องกับอาหารอีกด้วย เช่นกรณีของเกลือเสริมไอโอดีนซึ่งอาศัยการบริโภคโซเดียม และด้วยเหตุนี้ จึงต้องพิจารณากลยุทธ์ในการลดการบริโภคโซเดียม